دوره پیش دبستانی و اهمیت آن
کودکان مناطق محروم به ویژه از این نظر محرومیتهای بیشتری را متحمل میشوند. والدینی که بیسواد هستند تعامل مؤثر و مفید با کودکان خود را ندارند و نمیتوانند به رشد مطلوب و مناسب گفتار و زبان و مهارتهای شناختی کودک خود کمک کنند. فقدان تسهیلات، وسایل و موارد یعنی اسباب بازی، کتاب، امکانات بازی و غیره به محرومیتهای آنان میافزاید. اگر کودکی در شش سال اول زندگی خود در چنین محیط سرشار از کمبودها و محرومیتها پرورش یابد تأثیر نامطلوبی بر رشد کلی و بهویژه ذهنی و زبانی او میگذارد.
یک برنامه آموزش و پرورش مناسب در این دوره تجاربی محرک برای رشد ذهنی، زبانی، جسمی و اجتماعی و عاطفی کودکان فراهم میآورد اگر این نوع برنامهها به گونه مؤثری سازمان داده شوند میتوانند محرومیت ناشی از کمبودهای محیط خانه را جبران کنند و کودک را در ساختن مبنایی قوی برای سهولت رشد بعدی و بارور کردن استعدادهای کاملش یاری کنند.
یک برنامه آمادگی برای مدرسه کودک فراهم میکند و این آمادگیها باعث کاهش تعداد مردودیها و افت تحصیلی و شکست در سطوح ابتدایی میشود.
وقتی کودکان خردسال به مراکز پیشدبستانی راه مییابند خواهران و یا برادران بزرگتر آنها نیز آزادی بیشتری دارند و میتوانند بهتر به کارهای خانه و تحصیلی خود بپردازند.
ویژگیهایی که در دوره پیش از دبستان بسیار مهم هستند
ویژگیهایی که در دوره پیش از دبستان بسیار مهم است و باید به آنها توجه کرده روشهای آموزش را بر اساس آن ویژگیها طرح ریزی نمود، عبارتند از:
1) علاقه کودکان به بازی
2) قدرت و نیاز کودکان به الگوگیری، نقش پذیری و تقلید در این سن
3) شادی کودکان و علاقه آنها به مطالب آهنگین
مراحل آموزش و پرورش در دوره پیش از دبستان
هدف آموزش و پرورش در دوره پیش از دبستان پرورش و رشد همه جانبه کودک است. رشد و پرورش همه جانبه کودک شامل مراحل ذیل میباشد:
1) رشد زبان و گفتار
2) رشد جسمی و حرکتی
3) رشد خلاقیت و ابراز وجود
4) رشد ذهنی و شناختی
5) رشد عاطفی اجتماعی روشهای تربیت دینی کودکان پیش از دبستان
برخی از روشهای تربیت دینی کودکان پیشدبستانی عبارتند از:
1) تربیت دینی کودک پیشدبستانی از طریق بازی
2) تربیت دینی کودکان از طریق ارائه الگو
3) تربیت دینی کودکان از طریق خواندن شعرها و متون آهنگین و شاد
4) تربیت دینی کودکان از طریق ارائه پاسخهای مناسب به سوالهای دینی آنها
روشهای تربیت دینی کودکان پیشدبستانی
با توجه دادن کودکان به نعمتهایی که همیشه همراه آنهاست، مثل: اندامهای مختلف آنان (چشم، گوش، دهان و...) یا نعمتهایی که خیلی دوستش دارند مثل: پدر، مادر، مادر بزرگ و... یا نعمتهای طبیعی مثل: کوه، جنگل، حیوانات، گیاهان و... با استفاده از حس زیبایی شناسی میتوان کودکان را به خداشناسی هدایت کرد.
با ترسیم شکلها و نقاشیهایی که در آنها مومنان همیشه لباسهایی به رنگ روشن و تمیز میپوشند، میخندند و خوشحالند، میتوان ویژگیهای مثبت افراد متدین را به کودکان نشان داد و به طور غیر مستقیم عادات صحیح را به ایشان آموخت.
با ترتیب دادن نمایشهای شاد و آموزنده میتوانیم وظایف مسلمانان را از طریق نمایش یا ایفای نقش توسط خود کودکان اشاعه دهیم و در کنار این نمایش و ایفای نقش، شعرها و نثرهای آهنگین بخوانیم.
با ارائه جلوههایی از زندگی امامان و پیامبر اکرم (ص) که کودکان به آنها علاقه دارند مثل بازی کردن حضرت پیامبر با کودکان، سلام کردن پیامبر به کودکان و... آنان را به الگوهای مبارک دین اسلام علاقهمند کنیم.
قبل از اقدام به تربیت دینی کودکان، رفتار، اعمال و شخصیت خودمان را مورد بازنگری قرار دهیم و سعی کنیم نمونه کامل اعمال و گفتار اسلامی باشیم. به همین دلیل، چگونگی انتخاب مربیان مقطع پیشدبستانی، بسیار بسیار مهم و حیاتی است.
همراهی کردن کودکان پیشدبستانی در مراسم دینی، برای آنان بسیار لذت بخش و آموزنده است. برای مثال، همراهی کردن آنها در نماز جماعت، مراسم عزاداری، مراسم میلاد و... البته بدون ایجاد سختی و فشار برای آنان، میتواند آموزش عملی مراسم دینی باشد.
- لینک منبع
تاریخ: چهارشنبه , 23 بهمن 1398 (19:20)
- گزارش تخلف مطلب